ΣΥΝΟΙΚΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ

Τον τελευταίο καιρό λόγω της πολλής δουλειάς σταμάτησα τις εβδομαδιαίες εξορμήσεις σε υπεραγορές και αρκούμαι σε βιαστικές επισκέψεις στο παραδοσιακό μπακάλικο της γειτονιάς (ναι, έχουμε ακόμα αυτό το είδος προς εξαφάνιση) Μετά τα ψώνια σήμερα αποφάσισα να επιστρέψω στην σαββατιάτικη ταλαιπωρία για τους εξής λόγους:

• Βαριέμαι να χαιρετώ τους γείτονες ενώ ψάχνω τι σερβιέττες να πάρω.
• Νομίζω ότι βρίσκουμε στα συγκρουόμενα του λούνα παρκ κάθε φορά που τουμπάρουν το καροτσάκι μου στους κατάστενους διαδρόμους.
• Τα προιόντα στα ράφια έχουν ημερομηνία λήξης την αυριανή λόγω μη ζήτησης.
• Η μοναδική επιλογή καφέ που μπορώ να κάνω είναι μεταξύ χαραλάμπους και λαικού καφεκοπτείου. Ούτε λόγος για καφέ φίλτρου!
• Τουλάχιστον τρεις γιαγιάδες να με ρωτούν τι γράφουν πάνω οι συσκευασίες γιατί δεν 'εφερα κόρη μου τα γιαλιά μου σήμερα'!
• Στο ταμία, η κοπέλα που ήταν συμμαθήτρια της αδερφής μου να μου λέει μπροστά στους πελάτες: "Κόρη μα έννεν προχτές που εγόρασες κωλόχαρτα? Ούλλη μέρα σιέζεται τζοιμέσα?"

Το καλό βέβαια είναι ότι όσο ποιο λίγα βλέπεις, τόσο λίγα αγοράζεις! Δε βαριέσαι όμως! Τα λεφτά είναι για να ξοδεύονται!