ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ

Ξυπνώντας το πρωί σήμερα μια δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε μπροστά στο σπίτι. Ένα γατάκι από αυτά της γειτονιάς που ταίζουμε με τον Πάπη, πατημένο στο δρόμο από αυτοκίνητο. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ιδιαίτερα ζωόφιλη με την έννοια του να είμαι κολλημένη με κάποιο ζωάκι αλλά σίγουρα δεν αφήνω νηστικό οτιδήποτε ζωντανό περνά από την αυλή μου. (Μια φορά παλιά προσπάθουσα να ταίσω ακόμα και κουρκουτά..:) Η θέα του λιωμένου ζώου μου έσφιξε το στομάχι. Είμαι σίγουρη ότι ο δήμος θα το αφήσει για πολλές μέρες εκεί αν δεν το μαζέψουμε και έτσι το βράδυ όταν δεν θάχει κίνηση θα πάρω το φτυαράκι να το πετάξω.




Σίγουρα είναι φορές που δεν μπορείς να αποφύγεις το μοιραίο, ειδικά με τα γατάκια. Όντας κάπως άμυαλα τα καημένα πετάγονται μπροστά σου από το πουθενά, και άντε μετά να προλάβεις να πατήσεις φρένο. Από την άλλη όμως, στην Κύπρο δεν διακρινόμαστε και ιδιαίτερα για την ζωοφιλία μας.


Ακόμα και τα μικρά παιδιά δε σέβονται οτιδήποτε ζει και κινήται....μου έχει τύχει περίπτωση μαθητή μου που έτρεχε ξωπίσω ένα πολύ μικρό γατάκι στην αυλή του σχολείου για να του κόψει την ουρά με το ψαλίδι. Τον πρόλαβε μια συνάδερφος λίγο πριν τα καταφέρει. Κάποιαν άλλη φορά μια γειτόνισσα ήρθε στο σχολείο και μας κατάγγειλε ότι ο τάδε μαθητής μας έκαψε ένα νεογέννητο γατάκι την προηγούμενη.

Η αγωγή ξεκινά από το σπίτι. Αν δεν εμπεδωθεί αυτός ο σεβασμός προς όλα τα ζωντανά στο παιδί από μικρό, τότε πάει το χάσαμε το παιγνίδι. Το να παίρνεις ένα δεκάχρονο παιδάκι κυνήγι μαζί σου τις Κυριακές δεν θα τον κάνεις άντρα όπως νομίζεις. Απλά θα τον εμποτίσεις με απάθεια και ασέβεια και θα μεγαλώσει νομίζοντας ότι μόνος του ζει και βασιλεύει πάνω σε αυτή τη γη!



Την ίδια στιγμή διαβάζω ότι στις ΗΠΑ 39% των σπιτικών διαθέτουν ένα ή παραπάνω κατοικίδια! Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας!