Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ

Εδώ είμαι παιδιά, συγνώμη αν προκάλεσα αγωνία άθελα μου βέβαια. Σήμερα καταφέρνω να μπω μετά από μήνες.

Μην ανησυχείτε, τίποτα κακό δεν συμβαίνει, απλά έγινα ΜΑΝΑ και μετακόμισα οπόταν ίντερνετ δεν είχα μέχρι χτες. Το αγοράκι μας γεννήθηκε προγραμματισμένα στις 24.1.08 και μας έκανε εμένα και τον πάπη τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο, χωρίς υπερβολή! Είναι ένας ΚΟΥΚΛΟΣ! Ζύγιζε 3.500 κιλά και είχε ύψος 50 εκατοστά, αλλά μέχρι να φτάσουν τα νέα σε σας έχει βάλει 500 γραμμάρια και ψήλωσε άλλα 2 εκατοστά! Η στιγμή που τον πήρα στην αγκαλιά μου δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, ακόμα την θυμάμαι και κλαίω....Το τι κλάμα έριξα δεν λέγεται, νομίζω θα το θυμούνται για καιρό εκεί μέσα.

Το μικρό μου είναι τώρα εδώ δίπλα, μέσα στην κούνια του και κοιμάται σαν άγγελος. Εχει σκούρα γαλανά ματάκια σαν τον μπαμπά του και ένα ολοστρόγγυλο ροζ προσωπάκι. Μας απασχολεί όλες τις ώρες της μέρας (και ειδικά της νύκτας, αυτό να λέγεται) αλλά τίποτα δεν μας νοιάζει. Είμαστε πια ΓΟΝΕΙΣ, εγώ και ο πάπης μου μετά από 4 χρόνια προσπαθειών, θεραπειών και απογοητεύσεων κρατούμε στην αγκαλιά μας αυτό το μικρό θαυματάκι και δεν το πιστεύουμε ότι είναι δικό μας! Το κοιτάζω στα ματάκια και είναι σαν να μουχουν χαρίσει τον κόσμο όλο! Είμαι πια ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, χαλάλι όλες οι θυσίες, τίποτα άσχημο δεν θυμάμαι πια!

Στην σκέψη μου έρχονται όλες εκείνες οι φίλες που ακόμα το παλεύουν.....κορίτσια συνεχίστε τις προσπάθειες εντατικά. Αν είναι να νιώσετε αυτό που νιώθουμε τώρα εμείς, αξίζει κάθε θυσία! Θα έρθει σίγουρα, πάντα να θυμάστε την δική μας περίπτωση.

Ευχαριστώ τόσο πολύ για όλα τα μήνύματα αγάπης που βρήκα στο μέηλ μου! Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που είδα στα σχόλια! Υπόσχομαι να προσπαθήσω να είμαι εδώ πιο συχνά!
Φιλάκια!