ΕΝΑ ΡΟΖ ΣΥΝΝΕΦΑΚΙ

Πάει ένας χρόνος από την τελευταία ανάρτηση. Όταν προσπάθησα να μπω για να γράψω ανακάλυψα ότι ξέχασα τον κωδικό πρόσβασης. Εμπόδιο πρώτο λοιπόν ξεπεράστηκε μετά από διάφορους πιθανούς συνδυασμούς. Εμπόδιο δεύτερον, δεν ήξερα πώς ν αρχίσω να σας λέω τα νέα μου. Όταν ξεκίνησα το μπλοκ, ένιωθα ότι έγραφα για μένα, για όλα εκείνα τα άσχημα που περνούσα, για την επιθυμία ν'αποκτήσω ένα μωρό. Στην πορεία ανακάλυψα ότι από κάποια φάση και μετά δεν έγραφα για μένα, έγραφα για αυτούς που περίμεναν να διαβάσουν τα νέα της εγκυμοσύνης μου, ακόμα και για εκείνες τις διαδικτυακές φίλες με παρόμοιο πρόβλημα που μου έγραφαν στα μέηλ πόσο θάρρος έπαιρναν από τις αναρτήσεις μου. Και μετά απλά σταμάτησα να γράφω. Ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος, και ένιωθα πως δεν είχα κάτι ουσιαστικό να πω. Ένα χρόνο αποχής μετά κατάλαβα πόσο πολύ μου έλειψε το μπλόγκινκ ως μέσο επικοινωνίας. Νάμαι λοιπόν.

Τα νέα μου μπορεί και να μην τα πιστέψετε οι περισσότεροι. Δικαιούστε να το κάνετε, μιας και για μένα αυτό που συνέβη μοιάζει με παραμύθι. Αν θυμάστε μετά από πολλούς καημούς και βάσανα έγινα μάνα ενός αγοριού τον Ιανουάριο του 2008. Ακριβώς ενάμιση χρόνο μετά, στις 21.7.09 κράτησα στην αγκαλιά μου το κοριτσάκι μου, το οποίο ήρθε στον κόσμο για να συμπληρώσει μια οικογενειακή ευτυχία που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να φανταστώ.

Ήταν λοιπόν 9 μηνών ακριβώς ο πρίγκηπας μου όταν είχα μια βδομάδα καθυστέρηση. Πού να πάει το μυαλό μου σε νέα εγκυμοσύνη, ούτε για αστείο δεν θα το φανταζόμουν. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι οι ορμόνες μου τάχαν παίξει και ουφ δεν βαριέσαι, πάλι στον γυναικολόγο θα τρέχω. Το άφησα έτσι, και στις 15 μέρες καθυστέρησης, όταν το ξαναθυμήθηκα λέω δεν κάνω το τέστ μήπως και..........Οι δυο αχνές γραμμούλες που έβγαλε πάλι δεν με έπεισαν, κοιτάω το κουτάκι ληγμένο. Α οκ αυτό είναι έληξε και λέει βλακείες, σκεφτήκαμε με τον πάπη. Καλού κακού κάνω και μια χοριακή την οποία όταν άκουσε ο γιατρός με βρήκε πολύ ΕΓΚΥΟ. Εννιά μήνες μετά γεννήθηκε η πριγκίπισσα της ζωής μας.

Έχω τόσα πολλά να γράψω, για συναισθήματα, εμπειρίες και τόσα άλλα, αλλά το αφήνω εδώ για απόψε. Το καθήκον με καλεί. Στο επανιδείν.....