Monday, May 09, 2011

Αχ βρε θεία!

Έχω μια θεία. Κατακρίβειαν, έχω δυο θείες αλλά η συγκεκριμένη στην οποία αναφέρομαι είναι μοναδική στο είδος της. Είναι γύρω στα εβδομήντα αν και η ίδια ισχυρίζεται ότι είναι εξήντα πέντε και σε κάθε γενέθλια αφαιρεί ένα χρόνο αντί να προσθέτει...
Η θεία αυτή που λέτε είναι άρρωστη. Δηλαδή σχετικά άρρωστη. Νιώθει άρρωστη αλλά κανένας γιατρός δεν βρήκε ποτέ τι έχει. Πιστεύει ότι γύρω από το άτομο της, έχει στηθεί μια παγκόσμια ιατρική πλεκτάνη, για να κρύψουν αυτή την σπάνια αρρώστια που έχει. Η θεία αυτή λοιπόν είναι κατά φαντασίαν ασθενής. Όχι μόνο τώρα. Εδώ και 34 χρόνια, από τότε που την θυμάμαι είναι 'άρρωστη'. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή και έμπαινα στην κουζίνα της ότι είχε δυο μπολ στον πάγκο της κουζίνας. Το ένα ήταν γεμάτο γλυκά και καραμέλες, και το άλλο ήταν γεμάτο διαφόρων ειδών και ποιοτήτων χάπια. Χαπάκια στρογγυλά, καψούλες, χάπια τεράστια, χάπια μινιατούρες, διάλεξε και πάρε ήταν η πιατελίτσα. Τα περισσότερα από αυτά δεν της τα είχαν δώσει οι γιατροί, τα έπαιρνε μόνη της από το φαρμακείο μετά που της έλεγε η τάδε γειτόνισσα ότι κάνουν για τον τάδε πόνο!
Η θεία αυτή λοιπόν εδώ και 4 δεκαετίες προσπαθεί να πείσει τους γιατρούς ότι κάτι έχει. Συχνάζει στα νοσοκομεία και οι χώροι αναμονής είναι για αυτήν κάτι σαν το σαλόνι του σπιτιού της. Την μια έχει πονοκέφαλο και υποψιάζεται ότι έχει όγκο στον εγκέφαλο, την άλλη πονάει το χέρι της, μάλλον θάναι αρθριτικά, πονάει και την πλάτη, μάλλον δισκοπάθεια θάναι, και πάει λέγοντας. Ένας ατέλειωτος κατάλογος από αρρώστιες και ένα παζλ που ακόμα να συμπληρωθεί!
Μια μέρα με είδε να παίρνει ένα χαπάκι. Με ρωτά τι είναι. Για την προλακτίνη είναι θεία, έχω ψηλή προλακτίνη. Παίρνει στυλό και χαρτί και σημειώνει: Π-ρ-ο-κ-τ-ι-ν-η. Γιατί το γράφεις; της λέω. "Ετο, που θα πάω στον γιατρό την Δευτέρα, να τον ρωτήσω αν έχω τζιαι γω ποτούντην ΠΡΟΚΤΙΝΗ γιατί εν την εξανάκουσα!"
Η αδερφή μου και γω βάλαμε στοίχημα ότι αυτή η θεία θα τους θάψει όλους. Και είχαμε δίκιο. Πέρσι τέτοια εποχή έφυγε ο θείος από καρκίνο. Πονούσε ο θείος έπαιρνε μορφίνη για τον πόνο, πονούσε μαζί και η θεία. Της λέγαμε να τον παρηγορήσει λίγο, να του σταθεί στον πόνο του, μας απαντούσε, εμένα ποιος μου στέκεται που πονώ τόσα χρόνια?
Τώρα η θεία ετοιμάζεται να κάνει μια μικροεπέμβαση στο πόδι. Νάρτετε κόρη να σας δω πριν να πάω, λέει στην μάμα μου. Γιατί; Αφού ούτε καν θα σε κοιμήσουν για την εγχείρηση, της λέει. Ναι αλλά ξερω και γω αν θα αντέξω τον πόνο οξά εννά γύρω να πάω και να μεν σας ξαναδώ;

4 comments:

Anonymous said...

re edra ma epestre4es o3a na men shieroumai? :P

in any case...
welcome back je hope all is well
:-)

Anti-Christos said...

Κι εγώ χάρηκα για την επιστροφή αλλα κρατώ μικρό καλάθι! :)

APOTINEDRA said...

@ροαμ
Μα ξέρω και γω νομίζεις? το θέλω πολύ αλλά θα δείξει!

@Αντίχριστος
Η επιστροφή του ασώτου:)

Anonymous said...

Και εγώ νομίζω ότι πάσχω από την ίδια ασθένεια... αλλά δυστυχώς είμαι μόλις 23! Και απ'ότι καταλαβαίνω ετούτη δεν θεραπεύεται, αφού είναι όλα στο μυαλό :(