ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ??
Μιλώ με τους μαθητές για τις οικογένειες τους, και ρωτώ τα παιδιά πόσα αδέρφια έχουν. Ένα κοριτσάκι γύρω στα οχτώ, ψηλώνοντας το χέρι μου λέει με ανακούφιση: Κυρία ευτυχώς εγώ δεν έχω αδερφάκια. "Γιατί καλή μου," τη ρωτώ, "δε θάταν ωραία να παίζεις μαζί τους, να βγαίνετε βόλτες... κλπ κλπ?" Μα τι λαλείς κυρία, ύστερα ποιος που εμάς θα έπιανε το σπίτι της μάμας όταν μεγαλώσουμε? Εν θα τσακωνούμασταν? Κόκκαλο η κυρία! Που να κόψει έτσι πράμα ο νους μου!
4 comments:
some children are evil, eprepe na to xereis afot logo epaggelmatos
ναι, το ξερω ομως βλεπεις και καποιες νοοτροπίες που περνουν απο γενεια σε γενεια (βλεπε προικα)
Άκουγα πριν λίγο καιρό κουβέντα και δεν το πίστευα. Εκείνος μορφωμένος με χρόνια στο εξωτερικό (με διδακτορικό). Εκείνη επίσης μορφωμένη, με καλή δουλειά, εξαιρετική και όμορφη κοπέλα. Οι άλλοι εκθείαζαν την τύχη του και αυτός έλεγε «ναι αλλά εχαρτώθηκα την και προίκα εν ήσιε». Συγνώμη αλλά η μόρφωση, η ομορφιά και η στρωμένη δουλειά δεν είναι προίκα στις μέρες μας; Άμα αυτή την νοοτροπία έχουν οι 30αρηδες, τα παιδιά τους τι θα είχαν?
Φίλη μου χώρισε με τον αρραβωνιαστικό της (και οι δυο με διδακτορικό) γιατί ο μπαμπάς της έκτισε εξοχικό στο οικόπεδο στην Πάφο αντί να της το δώσει και αυτός και οι γονείς του αγκρίστηκαν. Υπόψιν ότι ο ίδιος ήταν άνεργος ακόμα, ενώ η κοπέλα επαγγελματικά πλήρως αποκαταστημένη.
Post a Comment