Monday, February 05, 2007

ΠΑΙΔΙΑΡΙΣΜΑΤΑ








Η αγαπημένη μου ανιψούλα, μαθήτρια στο νηπιαγωγείο, αντιμετώπισε φέτος διάφορα προβλήματα προσαρμογής στο νέο της σχολείο.
Στην αρχή έκλαιγε γοερά να μην πάει το πρωί γιατί νύσταζε. Ρε καλή μου, ρε χρυσή μου τίποτα. Κάθε πρωί η ίδια ιστορία.
Δεν θα πάω σήμερα στο σχολείο. Θα μείνω να κοιμηθώ και θα πάω αύριο.
Στο τέλος κωλοσυρτή την πήγαιναν....(εδώ που τα λέμε άγρια μεσάνυκτα τα ξυπνούν κ αυτά τα καημένα για το σχολείο. Και αν κρίνω από τα γονίδια μας, που να ξυπνήσει το μωρό....)

Γύρω στον δεύτερο μήνα και αφού συνήθισε το πρωινό εγερτήριο, άρχισαν τα παράπονα για τη δασκάλα.

Είναι καλή αλλά αγαπά τα άλλα παιδάκια παραπάνω από μένα.

Πώς το ξέρεις αυτό; Οι δασκάλες αγαπούν όλα τα παιδάκια το ίδιο.

Ψέματα, μας λέει, προχτές όταν της είπα ότι η μάμα μου διαβάζει πιο ωραία τα παραμυθάκια από σένα, μου είπε να σιωπήσω για να ακούσουν τα άλλα παιδάκια που τους αρέσει.

Για ένα μήνα, το ίδιο βιολί κάθε πρωί. Δεν θα πάω σχολείο γιατί η δασκάλα δεν με αγαπά...

Το πρωί που η δασκάλα της είπε ότι μοιάζει πολύ με την Μπάρμπη ξαναγαπήθηκαν και ξεχάστηκε και αυτό.

Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων είχαμε άλλες ιστορίες. Αποφάσισε να μην πηγαίνει στο σχολείο γιατί τα άλλα κοριτσάκια δεν την παίζουν.

Για να μην σε παίζουν σημαίνει ότι κάτι τους έκαμες, της λέω εγώ.

Τίποτε ρε θεία, (με το ρε θεία απευθύνεται σε μένα και λιώνω) μου απαντά, επαίζαμε άντρες έτοιμοι για όλα και η Κατερίνα εθκιάλεξε κ κείνη τον Θανάση, τζε ετσακωθήκαμε.

Γιατί αγάπη μου δεν εθκιάλεξες άλλον εσύ; εν γίνεται να έχετε το ίδιο αγόρι.

Εν εκατάλαβα ρε θεία. Γιατί να δκιαλέξω εγώ αλλον; Ο Θανάσης εν δικός μου, να έβρει άλλον η Κατερίνα. (και η αρετή της διεκδίκησης στα βασιλικά της γονίδια πρέπει να βρίσκεται)


Γιατί δεν παίζεις με τη Μαρία που είναι κ αυτή φίλη σου; Γιατί η Μαρία είπε μου ότι της είπε η Άνθια να κάμνει παρέα μόνο μαζί της γιατί μετά θα βρει άλλη φίλη. (τα σκατούλικα θέλουν μονοπώλιο από τα πέντε τους.)


Έτσι λοιπόν επιστρατεύτηκαν τα μεγάλα 'παιδαγωγικά' μέσα.

Θα κάνουμε μια συμφωνία της λέω. Κάθε φορά που θα κάνεις καινούρια φίλη στο σχολείο η θεία θα σου δίνει ένα δίπλωμα να το βάζεις στο δωμάτιο σου. Όταν μαζευτούν πέντε διπλώματα θα πηγαίνουμε μαζί στο Τζάμπο και θα αγοράζουμε δωράκια. Δέχεσαι;

Δέχομαι....

Με μεγάλη ευχαρίστηση έχω να σας πω ότι σήμερα ξόδεψα στο Τζάμπο πενήντα λίρες......

Ο στόχος έχει επιτευχθεί και είμαι χαρούμενη!

Μέχρι το τέλος της χρονιάς έχει ο Θεός.....

3 comments:

Fraoula said...

8avmazw thn efevretikothta sou! :)

sexandthenotsuchabigcity said...

Ετην δασκάλα που φαίνεται. Η φάση με τα μωρά και το νηπιαγωγείο είναι πως ή το λατρεύουν ή το μισούν. Το χειρότερο πράγμα που συμβαίνει είναι λόγω άγνοιας ή λόγω έλλειψης χρόνου, οι γονείς να μην δουλεύουν παράλληλα με το νηπιαγωγείο. Δηλαδή θυμάμαι (όχι από εμένα, αλλά που την αδερφή μου, όταν εγώ πλέον ήμουν δημοτικό) ότι η μάμα μου έβλεπε πως αυτό τον μήνα για παράδειγμα θα μαθαίναμε για τα αρνάκια π.χ. και φρόντιζε και στο σπίτι να μας βρίσκει βιβλία με αρνάκια, να μας παίρνει να δούμε αρνάκια από κοντά κτλ, για να βιώνουμε κάπως τις νέες μας γνώσεις και να μην είναι απλά ξερά facts. Άρα για μένα και την αδερφή μου το νηπιαγωγείο ήταν κάτι σαν η βάση του μετέπειτα παιγνιδιού μας και οι δύο το αγαπούσαμε πάρα πολύ.

the bastard; unshaved. said...

Χεχε τι πιο όμορφο απο το να βλέπεις μικρά παιδιά να ανακαλύπτουν τον κόσμο ε;
Αλλά ντάξει.. μερικές φορές το τίμημα του συμβιβασμού εν ολίγο ακριβό [βλέπε Τζιάμπο] αλλά χαλάλι!
Μακάρι ναν πάντα καλά και να την χαίρεσαι την ανιψούλα σου :)