ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΑΚΑΘΕΚΤΟΙ

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός......αυτό δε λένε; Βέβαια, στη δική μας περίπτωση αποφασίσαμε ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Έτσι λοιπόν η θλίψη κράτησε μόνο δυο μέρες......Ψυχαναλυθήκαμε, κλάψαμε, λυπηθήκαμε, νευριάσαμε......αλλά ως εδώ ήταν! Επιστρέψαμε στην προ-αναμονής ζωή μας, στην όμορφη καθημερινότητά μας, στη ρουτίνα μας.....Πιο δυνατοί ελπίζω αυτή τη φορά, πανέτοιμοι για νέες προσπάθειες, με πείσμα να καταφέρουμε το στόχο μας για τον οποίο παλεύουμε τόσο καιρό......

Ο γιατρός λέει ότι όλα καλά, απλά δεν πέτυχε αλλά είναι σίγουρος ότι το θετικό αποτέλεσμα δεν θ'αργήσει.......και είμαι σίγουρη ότι λέει την αλήθεια, το συγκεκριμένο άτομο είναι τέρας ειλικρίνειας, σε σημείο που μερικές φορές εύχεσαι να σου πει ψέματα. Τον πιστεύουμε λοιπόν, και συνεχίζουμε....Πρέπει εξάλλου να αφήσουμε το αρνητικό αποτέλεσμα πίσω μας γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Το άγχος ως γνωστόν δεν βοηθά σε καμιά περίπτωση.

Χτες και σήμερα περιποιήθηκα ιδιαίτερα τον εαυτό μου, τον ντάντεψα όπως του αξίζει, πήγα στο κομμωτήριο και έφτιαξα τα μαλλιά μου και τα νύχια μου, και όταν επέστρεψα στο σπίτι έκανα και μια μάσκα ομορφιάς (από αυτές που τρελλαίνουν τον πάπη και προσπαθεί να λέει ανέκδοτα για να με κάνει να γελάσω και να σπάσει....) Απόψε νιώθω ιδιαίτερα όμορφα και προπάντων ήρεμα....

Θάθελα να σας ευχαριστήσω τόσο πολύ για όλα αυτά τα σχόλια που μου αφήσατε αυτές τις μέρες στο μπλοκ, λόγια όμορφα που κράτησα μέσα μου, και τα κουβαλώ μαζί μου.....Μπορεί να είμαστε άγνωστοι μεταξύ μας, όμως νιώθω ότι είναι μια πολύ ιδιαίτερη σχέση αυτή που έχουμε αναπτύξει εδώ, που πολλές φορές ξεπερνά τα όρια της ανωνυμίας......Σας ευχαριστώ όλους ειλικρινά!