ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ..........

Είναι κάποιες στιγμές που χαιδεύω την φουσκωμένη πια κοιλιά μου και νομίζω ότι ζω σε ένα όνειρο, που τρώω επίτηδες μια σοκολάτα για να νιώσω τον γιο μου να κάνει τούμπες, που το βράδυ όταν χαλαρώσω νιώθω κύματα ευτυχίας να γεμίζουν την κοιλιά μου. Είναι ακριβώς αυτές τις στιγμές που νιώθω ταυτόχρονα ένα τρομερό άγχος, νιώθω ότι κάποιος θα έρθει από στιγμή σε στιγμή να μου πάρει αυτό που έχω, να αδειάσει την κοιλιά μου, να εξαφανίσει το μωρό........Είναι αυτές τις στιγμές που προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πώς τίποτα κακό δεν θα συμβεί πια, πώς εγώ θα το προστατεύω μια ζωή, αλλά και πάλι θυμάμαι όσα περάσαμε και δεν ησυχάζω.......

Είναι επίσης κάτι στιγμές που σκέφτομαι έντονα όλες τις υπόλοιπες κοπέλες που ακόμα προσπαθούν να αποκτήσουν ένα μωράκι, κορίτσια που γνώρισα στην πορεία είτε στις κλινικές είτε διαδικτυακά, είναι τότε που θέλω να τους φωνάξω να μην απελπίζονται, θάρθει κάποτε έστω και αν νομίζουν ότι όλα τέλειωσαν και δεν υπάρχει ελπίδα. Διαβάζοντας πολλά από τα σχόλια σε προηγούμενο ποστ, κατάλαβα ότι η δική μου περίπτωση δίνει ελπίδες σε πολλές κοπέλες και χαίρομαι τόσο γι αυτό! Μπαίνω σε κάποια συγκεκριμένα φόρουμ, αυτά που διάβαζα τότε που ήμουν και γω στην προσπάθεια, σε αυτά που ποτέ δεν κατάφερα να γράψω ποτέ ούτε μια λέξη γιατί κάθε φορά που τελείωνα την πρώτη πρόταση, λουζόμουν στα κλάματα. Μπαίνω λοιπόν σε αυτά τα φόρουμ και χαίρομαι με τη χαρά των κοριτσιών που τα κατάφεραν, λυπάμαι για αυτές που απογοητεύονται, αλλά είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα πετύχουν τον στόχο τους......

Είναι επίσης κάποιες στιγμές που όταν με ρωτούν πόσα παιδάκια έχω, πάω να σκύψω το κεφάλι και να τους απαντήσω κανένα, και τότε θυμάμαι πως δεν είναι κανένα, είναι σχεδόν ένα, χαμογελάω και το λέω.................

Είναι και κάποιες άλλες στιγμές, όταν επιστρέφει ο πάπης από τη δουλειά και ρωτάει τι κάνουν τα μωρά του, που νιώθω ότι ο κόσμος μου όλος είναι εδώ, και ετοιμάζεται να ολοκληρωθεί στις 14 Φεβρουαρίου:)